कहाणी

कंठ आहे दाटलेला, मूक वाणी
वाच माझ्या लोचनांमधली कहाणी

साफ केला काळजाचा कोपरा मी
आठवांची जळमटे होती पुराणी

टाकले  होतेस  तू  पाऊल  जेथे
आजही फुलतात बागा त्या ठिकाणी

हक्क माझा राहिला नाही स्वतःवर
ही तुझ्या प्रेमात पडल्याची निशाणी

यायची दु:खा, पुन्हा घाई कशाला
आजही आहे जुने, डोळ्यात पाणी

वैभव फाटक ( २४ ऑक्टोबर २०१२)